خروج نیرو های نظامی سویدن از افغانستان و بالا بردن این آگاهی و خواست در میان مردم، هدف فعالیت های سازمان همبستگی افغانستان در هفته افغانستان است
برنامه های این هفته که در روز دوشنبه آغاز شد،ماي بريت تيورين در سخنرانی خود گفت. خروج تمام نیروهای نظامی از افغانستان بر اساس یک برنامه تعیین شده و جایگزینی سربازان کشور های همجوار برای یک دوره موقت، پیشنهادی است که می بریت تیورینوزیر سابق خلع سلاح، در سخنان بازگشایی هفته افغانستان در آ، ب، اف مرکزی استکهلم اظهار داشت.
قریه ای را به وسیله بمباردمان نمی توان نجات داد. اضافه می کند: وقت آن رسیده است که سربازان سویدنی را به خانه برگردانیم.
سازمان همبستگی افغانستان که در سال ٢٠٠٢ در واکنش با ورود نیروهای نظامی امریکا به افغانستان فعالیت های خود را آغاز کرد، بیشتر طرفدار حل مسایل افغانستان از راه صلح است. در هفته جاری این سازمان فعالیت هایی را به راه انداخته است. ستیفن لیندگرین معاون سخنگوی سازمان همبستگی افغانستان، در مورد هدف برگزاری هفته افغانستان چنین میگوید:
هدف ما تقویت بخشیدن اذهان عامه مردم سویدن در از بین بردن عملیات نظامی در افغانستان است. اضافه می کند: در عوض باید به سراغ پروسه صلح برویم وکمک های بشردوستانه را افزایش دهیم.
حضور نیروهای صلح سویدن در افغانستان را کمک بر ادامه جنگ می داند، نه برای آوردن صلح. وی ادامه می دهد: سربازان سویدنی به خواست ناتو و برای کمک کردن به جنگ امریکا در افغانستان فرستاده شده اند.
دراین مورد ما خواهان جواب از وزارت خارجه سویدن شدیم. ولی از آن ها جوابی دریافت نکردیم. ما در برنامه های آینده این موضوع را با وزارت خارجه دنبال خواهیم کرد.ماي بريت تيورين.
در سخنرانی خود اظهار داشت که هیچ نوع درخواستی از طرف سازمان ملل متحد و یا دولت افغانستان برای فرستادن نیروهای سویدن برای شرکت در عملیات در این کشور نشده است.
ما در این مورد از سفارت افغانستان در اوسلو سوال کردیم که آیا دولت افغانستان درخواست کمک نظامی از سویدن کرده است یا خیر. به گفته مهدی یاری، سکرتر دوم سفارت افغانستان در اوسلو، در زمانی که شورای امنیت سازمان ملل متحد خواهان کمک های نظامی از کشور های عضو شد، افغانستان دولتی نداشت. ولی در مصوبه سازمان ملل متحد در سال ٢٠٠١ و تمدید آن در سال ٢٠٠٣ این اصل درج است.
به عقیده ماي بريت تيورين دلایل فرستادن سربازان سویدنی به افغانستان دراین چند سال تغییر کرده است. در اوایل دلیل اصلی پشتیبانی از دولت افغانستان و پایتخت این کشور بود، بعد ها دلایلی چون حقوق زنان، جنگ در برابر تروریزیم، آوردن دموکراسی، علایق تجاری و مبارزه در برابر مواد مخدر اضافه شدند.ماي بريت تيورين ادامه می دهد.
اظهار می دارد: چرا حقیقت را نمی گوید. موضوع وفاداری با امریکا و ناتو و بودن با ناتو در میان است.
از می پرسم که چرا باید حضور سربازان سویدن در افغانستان را به مفهوم کمک به جنگ و اشغال دانست. سویدن برای کمک به افغان ها در افغانستان هستند.
جواب می دهد: واضح است که تمام اشغال گران در طول تاریخ گفته اند که به کمک مردم می روند و می خواهند زنان را آزاد کنند.
از ستيفان ليندگرين می پرسم مگر سویدن یک کشور اشغالگر است.
وی می گوید: ما درحال حاضر در این اشغال سهم داریم. درافغانستان سویدن نقشی را بازی می کند که ناتو تصمیم می گیرد. اگر ناتو بگوید فیر، ما باید آتش بگشائیم. ما در افغانستان قبلاً کار هایی را انجام داده ایم که وحشتناک و غیر قابل دفاع اند. ستيفان ليندگرين ادامه می دهد: ما نمی توانیم بگویم که ما تقصیری در این جنگ نداریم. ما در این جنگ سهم داریم و جرایم جنگی مرتکب شده ایم.
ما در تلاش جواب وزارت خارجه سویدن در این مورد هستیم که در برنامه های بعدی دنبال خواهد شد.
نظر به گفته مهدی یاری، از سفارت افغانستان در اوسلو، دولت افغانستان به تکرار از کشور های غربی خواسته است که سربازان این کشورها برای تآمین امنیت درافغانستان نیاز است. وی اضافه می کند.
خروج سربازان خارجی از افغانستان یکی از خواسته های طالبان است. از ماي بريت تيورين می پرسم که شما می خواهید طالبان را کمک کنید. وی جواب می دهد نی. خروج سربازان خارجی نه تنها خواست طالبان، بلکه خواست اکثریت مردم افغانستان نیز است.
مهدی یاری در مورد خواست دولت افغانستان یادآوری کرد، ولی خواست مردم افغانستان چیست؟
”حکومت افغانستان از طرف مردم انتخاب شده، خواست حکومت خواست مردم افغانستان است.”
هدف ما تقویت بخشیدن اذهان عامه مردم سویدن در از بین بردن عملیات نظامی در افغانستان است. اضافه می کند: در عوض باید به سراغ پروسه صلح برویم وکمک های بشردوستانه را افزایش دهیم.
حضور نیروهای صلح سویدن در افغانستان را کمک بر ادامه جنگ می داند، نه برای آوردن صلح. وی ادامه می دهد: سربازان سویدنی به خواست ناتو و برای کمک کردن به جنگ امریکا در افغانستان فرستاده شده اند.
دراین مورد ما خواهان جواب از وزارت خارجه سویدن شدیم. ولی از آن ها جوابی دریافت نکردیم. ما در برنامه های آینده این موضوع را با وزارت خارجه دنبال خواهیم کرد.ماي بريت تيورين.
در سخنرانی خود اظهار داشت که هیچ نوع درخواستی از طرف سازمان ملل متحد و یا دولت افغانستان برای فرستادن نیروهای سویدن برای شرکت در عملیات در این کشور نشده است.
ما در این مورد از سفارت افغانستان در اوسلو سوال کردیم که آیا دولت افغانستان درخواست کمک نظامی از سویدن کرده است یا خیر. به گفته مهدی یاری، سکرتر دوم سفارت افغانستان در اوسلو، در زمانی که شورای امنیت سازمان ملل متحد خواهان کمک های نظامی از کشور های عضو شد، افغانستان دولتی نداشت. ولی در مصوبه سازمان ملل متحد در سال ٢٠٠١ و تمدید آن در سال ٢٠٠٣ این اصل درج است.
به عقیده ماي بريت تيورين دلایل فرستادن سربازان سویدنی به افغانستان دراین چند سال تغییر کرده است. در اوایل دلیل اصلی پشتیبانی از دولت افغانستان و پایتخت این کشور بود، بعد ها دلایلی چون حقوق زنان، جنگ در برابر تروریزیم، آوردن دموکراسی، علایق تجاری و مبارزه در برابر مواد مخدر اضافه شدند.ماي بريت تيورين ادامه می دهد.
اظهار می دارد: چرا حقیقت را نمی گوید. موضوع وفاداری با امریکا و ناتو و بودن با ناتو در میان است.
از می پرسم که چرا باید حضور سربازان سویدن در افغانستان را به مفهوم کمک به جنگ و اشغال دانست. سویدن برای کمک به افغان ها در افغانستان هستند.
جواب می دهد: واضح است که تمام اشغال گران در طول تاریخ گفته اند که به کمک مردم می روند و می خواهند زنان را آزاد کنند.
از ستيفان ليندگرين می پرسم مگر سویدن یک کشور اشغالگر است.
وی می گوید: ما درحال حاضر در این اشغال سهم داریم. درافغانستان سویدن نقشی را بازی می کند که ناتو تصمیم می گیرد. اگر ناتو بگوید فیر، ما باید آتش بگشائیم. ما در افغانستان قبلاً کار هایی را انجام داده ایم که وحشتناک و غیر قابل دفاع اند. ستيفان ليندگرين ادامه می دهد: ما نمی توانیم بگویم که ما تقصیری در این جنگ نداریم. ما در این جنگ سهم داریم و جرایم جنگی مرتکب شده ایم.
ما در تلاش جواب وزارت خارجه سویدن در این مورد هستیم که در برنامه های بعدی دنبال خواهد شد.
نظر به گفته مهدی یاری، از سفارت افغانستان در اوسلو، دولت افغانستان به تکرار از کشور های غربی خواسته است که سربازان این کشورها برای تآمین امنیت درافغانستان نیاز است. وی اضافه می کند.
خروج سربازان خارجی از افغانستان یکی از خواسته های طالبان است. از ماي بريت تيورين می پرسم که شما می خواهید طالبان را کمک کنید. وی جواب می دهد نی. خروج سربازان خارجی نه تنها خواست طالبان، بلکه خواست اکثریت مردم افغانستان نیز است.
مهدی یاری در مورد خواست دولت افغانستان یادآوری کرد، ولی خواست مردم افغانستان چیست؟
”حکومت افغانستان از طرف مردم انتخاب شده، خواست حکومت خواست مردم افغانستان است.”
منبع : سايت پژواک