روزنامه مشهور سويدن” داگنس نيهيتر” در سرمقاله امروزي خويش ( 28 جنوري 2010) پيرامون کنفراس لندن در مورد افغانستان پرداخته است .
ترجمه از نسيم سحر
امروز کنفراس افغانستان در لندن آغاز ميگردد. هيچ سياستمدار ارشد از ترک کردن اين کشور سخن نخواهد گفت. در نهايت يک مسئله کليدي هنوز هم در آنجا وجود دارد. چگونه ميتوانيم يک راه خروج پيدا کنيم ؟
کارل بيلدت وزير خارجه سويدن بروز دوشنبه درزمان نشست وزراي خارجه کشور هاي اتحاديه اروپا در بروکسل اعلام کرد که ” هرگونه صحبت در مورد” استراتيژي خروج ” باعث تشويق طالبان خواهدشد. ميگوئل انگيل موراشونوس ،همتاي هسپانوي او با همين روال توضيح داد که در حال حاضر يک ” استراتيژي گذار” ( استراتيژي انتقالي ) مورد نياز است ، نه يک استراتيژي خروج.
خروج فوري قوا به معني عهد شکني با افغانهاست . هر آنکه سربازاني را به کشور هاي ديگر فرستاده اند، مسووليت دارند که بعد از خروج خويش چي را باقي ميگذارند. ،
داشتن یک استراتژی برای تحویل تدریجی مسئولیت های امنیتی به ارتش و پولیس ملي ضروری است.
خطراتي برای تعيين تاریخ خروج قوا و عملکرد آنها وجود دارد. اگر طالبان بدانند که قواي خارجي تا یک نقطه معینی عملکرد دارند، آنها می توانند پس از آن ، جنگ خود را وفق دهند. همزمان آنعده افغان هائيکه با قواي خارجي همکاري مينمايند ممکن است از لحاظ مورال تضعیف شوند ، در صورتيکه نیروهای خارجی در غرب تصریح کنند که آنها صرفنظر از اینکه وضعیت امنیتی چگونه انکشاف ميکند ، آنجا را ترک مي گويند.
اما این چقدر حساس است نسبت به گفتن در مورد استراتژی خروج ، در حال حاضر این تنها راه خروج است که جستجو ميشود. زمانی که بارک اوباما ، افزايش 30000 سرباز در قواي خود در افغانستان را اعلام نمود ، پيام اين نبود : ما هرگز تسليم نمي شويم. بر خلاف . اوباما افزایش قدرت نیروهای نظامی را به عنوان آخرین تلاش های گسترده برای بهبود وضعیت امنیتی و سپس بعد از یک و نیم سال امکان آغاز خروج قشون مطرح کرد.
هنگامی که آلمان ، فرانسه و انگلستان ابتکار کنفراس بزرگ افغانستان را که امروز در لندن گشايش مي يابد ، بدست گرفتند ، اهداف مشترکي داشتند. همزمان جنگ افغانستان به طور فزاینده در اروپا غيرمحبوب ميگردد.
رهبران کشورهای عضو اتحادیه اروپا که با ارسال سربازان بيشتر به اين جنگ کمک کردند ، آماده نيستند که از آن صرف نظر نمايند. اما آنها مانند اوباما به دنبال یک استراتژی هستند که اميدواري را در موفقيت آنها زنده نگه دارد و همزمان آغازي باشد براي خروج ازين مرحله .
وضعيت چندان خوبي به نظر نميرسد .در طول سال گذشته ، نه تنها وضعیت امنیتی بدتر شد. تقلب سیستماتیک رژيم کرزي در انتخابات رياست جمهوري برعلاوه به اين باور صدمه رساند که همکاران ( شرکاي ) قابل اعتماد در افغانستان وجود دارد.
قبل از کنفرانس لندن ، دولت آلمان اعلام کرد که آن کشور قواي خود را به تعداد 500 سربازورزرف 350 تن در افغانستان افزايش می دهد . در عین حال تأکید نمود که به مرکز ثقل مأموریت خويش بخاطر آموزش بیشتر سربازان وپوليس افغانها تلاش خواهد نمود.
با توجه به اسناد پیش نویس کنفرانس که افشاء گرديده طرحهایی وجود دارد که طي سال روان مسئولیت امنیتي در برخی از مناطق افغانستان به نیروهای داخلی انتقال گردد.
در میان پاراگراف ها در پیش نویس همچنین نظريه ايجاد يک صندوق کمک غرض جلب طالبان که تغيير جهت دهند و به دولت بپيوندند، وجود دارد. پیشنهاد متذکره هفته گذشته توسط رئيس جمهور افغانستان حامد کرزی مطرح شد وانتظار ميرود که کشورهای غربی در کنفرانس لندن به ارائه کمک های مالی از آن حمايت نمايند .
در مطبوعات انگليس در مورد جستجو براي يک راه حل منطقوي گمان زني صورت ميگيرد . دست کم تنشهاي ميان پاکستان وهند تاثير سوء را بالاي وضعيت افغانستان گذاشته است. رهبران کشور هاي بزرگ اتحاديه اروپا مانند رئيس جمهور اوباما آماده اند تا براي اقدامات زمان بيشتري بدهند . اما دقايق حقيقت نزديک شده ميرود . ، گامهاي بعدي چگونه خواهد بود ، در صورتيکه عليرغم اقدامات عظيم ، وضعيت امنيتي درطول مدت تا تابستان سال 2011 بهتر نشود؟
اين درست است که نبايد با شتاب زدگي افغانستان را رها نمود. اين هم درست است که به اسرع وقت که ممکن باشد، تلاش گردد تا مسووليت امنيتي را براي خود افغانها واگذار نمود . شانس براي موفقيت خوب نيست . اما در هر حال اشتباه خواهد بود که اگر سعي صورت نگيرد.
DN 28/1 2010
http://www.dn.se/opinion/huvudledare/utvag-ur-afghanistan-1.1034719