وضعیت جسمی سه نفر از پناهجویان افغان مقیم شهر بودن در شمال سویدن که در اعتراض به اخراج اجباری شان دست به اعتصاب غذا زده اند به وخامت گرائیده و به شفاخانه انتقال یافته اند.
به گزارش روزنامه محلی « ان اس دی» توربیورن لیندبری رئیس کمون بودن خواستار عملکرد مسئولانه اداره مهاجرت سویدن شده و وی در مصاحبه خود می افزاید: « من فکر میکنم که وصعیت ناگواریست، باید اخراج پناهجویان در حال اعتصاب غذا متوقف گردد.»
روزنامه در ادامه گزارش خود می افزاید
اعتصاب غذا از ساعت نه صبح روز پنجشنبه هفته گذشته آغاز شد و در ابتدا توسط دو نفر آغاز شد که اکنون جمعن به نه نفر رسیده است. بعضی ازین اعتصاب کنندگان به مدت شش روز بدون آب و غذا و دارو به سر برده اند که اکنون حال سه نفر آن وخیم است و بکلی هوش و حواس خود را از دست داده اند و به بیمارستان منتقل شده اند.
احمد اکلیل خلیل (ذکی) سخنگوی اعتصاب کنندگان میگوید: از آنچه من میترسیدم بوقوع پیوست؛ « اجساد بی رمق» زمانیکه آنها به اعتصاب غذا شروع کردند میگفتند که تازه این شروع اش است و همینطور در جمع ما اضافه خواهد شد و این به عهده اداره مهاجرت سوئد است که از فرستادن افغانها به سوی مرگ خودداری نمایند.
احمد اکلیل(ذکی) می افزاید: امیدوارم که اداره مهاجرت و دولت سوئد درک نمایند که اوضاع بسیار جدی و وخیم است و از سماجت دست بردارند.
بعدن دوشنبه شب دو مرد دیگر افغان به سنین شصت ساله و سی و پنج ساله، به علت از دست دادن آب بدن شان، هوشیاری خود را از دست دادند و توسط امبولانس به بخش اورژانس شفاخانه انتقال یافتند.
دفتر مطبوعاتی شورای صحی شهر بودن بعدن اظهار داشت که مردان بعنوان مصدومان جزئی در نظر گرفته شدند و همان دوشنبه شب مجبور به ترک شفاخانه سوندربی شدند.
«چه حزن انگیز و ناگوار؟»
همزمان رئیس کمون بودن «توربیورن لیندبری» خود را درگیر مسایل خانواده های افغان ساخت و به خبرنگار روزنامه محلی «ان ای دی» گفت:
از اداره امور پناهندگان تقاضا مینماید که حد اقل بگذارد که افغانهای مذکور برای چند ساعتی خود را گرم کنند.
لیندبری میگوید: من فکر میکنم که وضعیت اسفناک است.
پنج افغان در پنجشنبه شب دست به اعتصاب غذا زده اند و در پلاکارت چنین آمده است:
این مردان را همینجا بکشید تا اینکه برگردانیدشان به افغانستان!
روز شنبه به حمایت از اعتصاب کنندگان و فامیلهای افغانی که جواب رد گرفته اند و اجازه اقامت در سویدن نخواهند داشت در شهر بودن راهپیمائی اعتراضی برگزار شد و حدود صد نفر از بخشهای دیگر ولایت شلفتیو به شمول باشندگان شهر بودن و حتی مسافرینی که در آنجا سفر کرده بودند شرکت کردند.
توجه داشته باشید که «ان اس دی» با معلومات بیشتر بر میگردد!
ما میخواهیم بمانیم، ما میخواهیم زندگی کنیم!
بودین:
اعتصاب کنندگان در سومین شب و روز اعتصاب غذائی خود قرار دارند و اعتصاب را ادامه داده اند.
حبیب الله احمدی یکی از آن مردان است و وضع جسمی آن به وخامت میگراید. او از طرف یک داکتر معاینه شد.
تظاهراتی به حمایت از اعتصاب کنندگان و خانواده های افغانیکه جواب گرفته اند تا سویدن را بسوی افغانستان ترک نمایند در حال جریان است.
ساعت نه روز پنجشنبه پنج افغان از غذا خوردن خودداری کردند و به روز جمعه دونفر دیگر به آنها پیوست.
امروز صبح به درخواست خانم باربرو اندریاس سون یک داکتر از صلیب سرخ تقاضا گردید تا بیاید.
اندریاس سون میگوید: گرچه یک داکتر برای پناهجویان موجود است اما من میخواهم که این موضوع رسمی شود. زمانیکه یک فردی از خوردن و آشامیدن خودداری میکند، یک سلسله تغییرات در بدن ایجاد میشود. دریافت ما اینست که حال دو نفر از آنها رو به وخامت است.
افراد در حال اعتصاب در بخش مربوط به اداره مهاجرت بستری اند و از جانب موسسه ای « ای او گ تی ـ ان تی او» برای شان پتو و لحاف کمک شده است.
احمد اکلیل خلیل مشهور به ذکی سخنگوی این پناهجویان میگوید:
ما امیدوار هستیم که اینها جواب مثبت بگیرند و به تشخیص ما که باید اخراج این پناهجویان متوقف گردد و اداره پناهجویان پرونده شان را دوباره بررسی نماید.
از صحبتهای ذکی چنین پیداست که نماینده اداره امور پناهندگان به این پناهجویان گفته است که: یک درخواست گروهی ترتیب دهند و در آن درخواست وضعیت بحرانی افغانستان را توضیح دهند.
ما این کار را خواهیم کرد اما اعتصاب کنندگان هنوز در اعتصاب اند.
ما از اداره امور پناهندگان تقاضای یک بررسی عادلانه و انسانی خواهیم کرد و ذکی همچنان اشاره میکند به اینکه: قبلن هم چنین درخواستهای انفرادی مبنی بر نشاندادن وضعیت اجتماعی خطرناک در وطن فرستاده شده است اما با آنهم خیلی ها جواب منفی گرفتند.
در تظاهراتی که به روز شنبه از جانب انجمن افغانهای بودن برگزار شده بود نه تنها فامیلهای افغان مقیم بودن بلکه از شهر های کیرونا، شلیفتیئو و هپاراندا نیز شرکت ورزیده بودند.
ضیا حیدری سخنگوی انجمن افغانهای بودن میگوید که انجمن ما افغانهائی را که به یک مشکل شخصی و یا اجتماعی بر میخورند همکاری مینماید تا مشکل شان برطرف گردد.
آنها از ترور و تهدیدات فردی و اجتماعی فرار کرده اند، افغانستان در حال حاضر یک کشور آرام محسوب نمیگردد، چیزهائیکه در آنجا و اینجا اتفاق میافتند بغرنج و پیچیده اند، ما بالای واقعاتی که در افغانستان اتفاق میافتن
د تأثیرگزار نیستیم و لی چیزهائی را که در اینجا اتفاق میافتند حد اقل میتوانیم کوشش نمائیم تا در مقابل واقعات کاری انجام دهیم.
ضیا حیدری در ادامه صحبتهایش می افزاید:
مردم دارند نا امید میشوند. آنها سعی دارند که به اداره امور پناهندگان بفهمانند که در مورد آنها غیر عادلانه تصمیمگیری شده است، آنها در مقابل یک تصمیمگیری بیرحمانه قرار گرفته اند.
ضیا حیدری به این نکته اشاره میکند که یک عزم جدی سیاسی ضرورت است که پروسه اخراج اجباری به سوی افغانستان را متوقف سازد.
فقدان آزادی عقیده و بیان:
ذکی وضعیت اسفبار آزادی بیان و عقیده و حقوق زن را در افغانستان توضیح داد. افغانها نمیتوانند عقاید خود را به روشهای دلخواه خود بیان نمایند، یک دولتی که در فساد اداری غرق است بزرگترین تهدید است برای مردم آن کشور تا درد خود را از طریق تلویزون و رادیو به گوش مردم برسانند.
رسانه های گروهی از تهیه گزارش از داخل پارلمان منع شده اند، زنان حقوقی ندارند و خیلی از زنها حق ندارند که تحصیل کنند، مردها مانع آنها میشوند. بزرگان خانواده نمیگزارند که پسران و دختران جوان مطابق میل شان ازدواج نمایند. ذکی اشاره میکند به اینکه مردم حق ندارند تحمیلهائی را که به دین نسبت داده میشوند زیر سئوال ببرند. او می بیند که دولت در تأمین حقوق و عدالت اجتماعی نامؤفق است.
« بشنو و ببین!»
مریم صالحی مدت هفت سال از عمرش را در سویدن سپری کرده است، پدر و برادرش قبلن واپس فرستاده شده اند، وی در خطاب به ساکنان بودن گفت:
« من میخواهم شما درک نمائید که همه شانس ندارند که مثل شما آرام زندگی نمایند. من میخواهم که شما اهمیت قایل شوید به آنچه که در زندگی دیگر انسانها میگذرد، من میخواهم که شما وضعیت این کودکان و افراد سالمند را با چشم سر ببینید، این مرد ضعیف بخاطر بچه های کوچیک خود دست به اعتصاب غذا زده است، من میخواهم که شما برای یک دقیقه هم که شده احساس نمائید که افغان بودن چه معنی ای دارد. ما این کار را انجام میدهیم چون واقعن به همکاری و دستگیری نیاز داریم. من از شما توقع دارم که این را بفهمید که کودکان، جوانان و سالمندان ما به آرزوی داشتن یک آینده بهتر به اینجا آمده اند. اینکه ما میخواهیم در اینجا بمانیم یک مزاح نیست بلکه باید جدی گرفته شود.
به اساس گزارش گزارشگر تکست تی وی کانال چهار، لینا تگستروم در شهر هولمسوند هم چهار نفر افغان و ایرانی اعتصاب غذا کرده اند. شماره های تماس در متن سویدنی موجود است.
با احترام
ترجمه کننده: سید خداداد فطرت
یادداشت:
ببینید که مردم افغانستان به چه روزی رسیده اند که نه در داخل و نه در خارج کشور کسی به آنها اهمیت نمیدهند، نه دولت افغانستان در قبال شهروندانش مسئولانه عمل میکند و نه هم دولتهای پناهنده پذیر چنین وضعیتی را جدی میگیرند.
اینگونه قضایا برای ما افغانها و تمام کسانیکه به انسانیت ارزش قایل اند مسئولیت ایجاد میکنند تا در برابر اینگونه بیعدالتیها اعتراض نمائیم و بایستیم.