مصاحبه با لیون احسان خراسانی
مصاحبه کننده : احمد ضیا دانش
بار نخست او را در جلسۀ آمادگی برنامۀ سال نو دیدم. جوانی است صمیمی، خوش برخورد، مبتکر و عاری هر نوع تعصب و تنگ نظری. جوانی وطندوستی که انسان ها را دوست میدارد و خدمت به انسان ها را وظیفه خود میداند. از گذشته ها میخواستم با او گفتگوی داشته باشم تا در بارۀ فعالیت های متعددی او مطالبی را خدمت تان تقدیم کنم. برایش زنگ زدم و زمانی را برای مصاحبه تعیین نمودیم. در روز تعین شده هر چند او خسته بود و از تمرین برای یک برنامۀ هنری که در پشیرو دارد برگشته بود با آنهم با جبین گشاده حاضر شد تا به سوال هایم جواب بگوید.
در گام نخست از او خواستم تا اندکی در مورد خودش و فعالیت هایش صحبت کند.
چنین لب به سخن گشود: لیون احسان خراسانی هستم. شش سال میشود که در سویدن زندگی میکنم. علاقه دارم به کشور و هموطنانم مصدر خدمت شوم. 4 سال قبل از امروز زمانی که در یک برنامۀ فرهنگی اشتراک کرده بودم در آنجا همین مفکوره برایم دست داد تا با ارائه کار های فرهنگی به وطندارنم خدمت کنم. من خواسته ام تا با ارائه فعالیت های فرهنگی به دیگران نشان بدهم که نباید اسم افغانستان را همیشه با جنگ و بدبختی پیوند داد، بلکه جهان باید بدانند که افغانستان دارای تمدن و فرهنگ کهن میباشد.
من دو سال میشود با انجمن افغان ها در سویدن همکاری دارم و اکنون مسئول شعبۀ جوانان و همچنان معاون شعبۀ امور مهاجرین انجمن مذکور میباشم.
وقتی حرف به مهاجرین کشید از او خواستم در مورد فعالیت هایش در بخش مهاجرت و کمک به مهاجرین معلومات بدهد.
خراسانی ـ من در دوم سپتمبر سال 2015 برای بار اول با سازمان Refugees Welcome Stockholm یا ”پناهجویان به استکهلم خوش آمدید” همکاری ام را آغاز کردم و این زمانی بود که بحران مهاجرت آغاز شده بود. من حتی شب ها را در همانجا در دفتر سازمان مذکور که در Central Staion موقعیت داشت میخوابیدم. زیرا من میخواستم به آن عده از هموطنانم که به آنجا مراجعه میکنند و با زبان های سویدنی و انگلیسی آشنایی ندارند، کمک کنم. همکاری من با آنها تا فبروری سال 2016 ادامه داشت. یعنی تقریباَ تا پایان یافتن بحران مهاجرت. ما در آن هنگام یونان را به عنوان کشور شناسایی کردیم که بیشترین تعداد مهاجر در آن تجمع نموده بود. بناَ در مارچ 2016 من با 6 تن از همکاران سویدنی ام به یک کمپ مهاجرین در جزیرۀ (لیس بوس) یونان رفتیم. در آنجا حدود 3500 نفر افغان زندگی میکرد. ما در آنجا سه هفته باقی ماندیم و در آن مدت با استفاده از همه امکانات به خدمت هموطنان شتافتیم.
زمانیکه به سویدن برگشته بودم با یک سازمان دیگر به نام Rosa Stationen یا ”ایستگاۀ گلابی” آشنا شدم. در آنجا ما به مهاجرین در بخش همپیوندی کمک میکردیم و دفتر ما در S:t Eriksplan موقعیت داشت. تعدادی زیادی از هموطنان ما به آنجا مراجعه میکردند و ما آنها را با ارائه خدمات ترجمانی، کمک در امر چگونگی آموزش زبان و غیره موارد کمک میکردیم. اکنون هم این سلسلۀ کمک ها ادامه دارد و حالا ما هر سه شنبه از ساعت 5 عصر تا 8 شب برنامه داریم.
در اوایل تابستان 2016 سفری داشتم به مقدونیه. به جنوب آن کشور در نزدیک مرز با یونان. در آنجا من در یک کنفرانس شرکت نموده و توانستم برای مدتی سه روز در کنار هموطنانم باشم. سپس در اپریل 2017 به شهر ایزمیر در کشور ترکیه رفته به هموطنانم کمک نمودم. هر چند کمک های ما هم محدود بوده ولی در کنار مردم بودن خودش باعث آرامش زیاد میگردد.
ـ خوب بیآیید از مهاجرت برگشته و سری به فرهنگ بزنیم، منظورم اینست تا در مورد فعالیت های فرهنگی تان هم حرف های داشته باشیم.
خراسانی: من از طفولیت به فرهنگ و کاری های فرهنگی و در کُل خدمت به دیگران علاقه داشتم. به یاد دارم وقتی در افغانستان در مکتب درس میخواندم، انضباط بودم. یعنی فردی که مسئولیت نظارت از صفایی و نظافت مکتبی را به عهده داشت که در آن 3000 نفر درس میخواند. همچنان علاقه ام به هنر و فرهنگ باعث شده بود تا برخی از اتاق های مکتب را با نصب اشعار و نقاشی ها مزئین بسازم. البته من در آن زمان 15 سال عمر داشتم و فعالیت های فرهنگی من هم در آن شرایط در همان محدودۀ سنی ام بود. بعداَ وقتی به سویدن آمدم در اینجا علاقه ام به فرهنگ کشورم بیشتر گردید. لازم به یاد آوری میدانم که همین علاقه ام به کشور موجب گشت تا من در اینجا زبان پشتو که یکی از زبان های رسمی کشور ما است را بیآموزم که امروز خوشبختانه میتوانم به این زبان بخوانم و بنویسم.
سوال: فعالیت های فرهنگی شما در سویدن در کدام بخش ها بوده است؟
خراسانی: من به همه بخش های فرهنگی علاقه دارم ولی اکنون کار های ما در دو بخش متمرکز شده است.اولاَ شما میدانید که ما در افغانستان اقوام مختلفی را داریم که با هم یکجا زندگی میکنند. این اقوام دارای رسم و رواج ها و عنعنات و حتی لباس های ویژۀ خود میباشند. همچنان آنها از خود آلات موسیقی نیز دارند. من میخواهم لباس ها و همچنان آلات مختلف موسیقی اقوام ساکن در کشورم را به جهانیان معرفی کنم. دوم این که آنچه مرا مجذوب خود ساخته است، اتن ملی ماست که در سراسر کشور به اشکال مختلف اجرا میشود. من خواستم در سویدن نیز یک گروپ اتن را تشکیل نمایم. خوشبختانه ما توانستیم در جون سال گذشته یک گروپ 12 نفری اتن را اعم از دختر و پسر تشکیل نمائیم. دوستان در تشکیل این گروپ با ما همکاری کردند و لباس های افغانی را از افغانستان سفارش دادیم.
من میخواهم که ما یک گروپ اتن داشته باشیم تا در ایام خوشی و روز های ملی خود از آن استفاده کنیم تا دیگران یعنی غیر افغان ها نیز با آن آشنا شوند.
سوال: آیا در این گروپ تان صرفاَ افغان ها حصه دارند و یا خارجی ها هم شامل این گروپ میباشند؟
خراسانی: امروز ما جمعاَ 40 نفر هستیم که از آن جمله 35 تن شان افغان ها و متباقی 5 تن دیگر هم غیر افغان ها اند. یک مطلب را فرآموش کردم بگویم و آن اینکه سال گذشته وقتی من از یونان برگشته بودم همراه با یکی از دوستانم به اسم رضا جان امیری یک گروپ را بنام De stolta afghaner تشکیل نمودیم که این گروپ امروز حدود 9500 عضو از سراسر سویدن دارد و من اکثریت اعضای گروۀ اتن را از همین طریق یافته ام.
همچنان لازم به یادآوری میدانم که امروز من یک همکار خوب و لاییق دیگری را نیز با خود دارم به نام تمنا جان سادات از شهر Linköping. او یک سایت دارد که در آن لباس های افغانی، نتنها لباس های زنانه و دخترانه بلکه لباس های مردانه را نیز میفروشد. برای برخی نمایشات تمنا جان ما را در تهیه نمودن لباس های افغانی کمک میکند.
سوال: آیا نمایشات شما صرفاَ در سویدن و در شهر استکهلم محدود بوده است؟
خراسانی : در گذشته تماس های ما کم بود و فعالیت های ما هم محدود میشد به استکهلم و یتوبوری. اما حالا با استفاده از امکانات میخواهیم به فعالیت های خود گسترش داده و آن را به کشور های دنمارک، فینلند و ناروی هم وسعت بدهیم. به همین منظور با انجمن های مختلف افغان ها در این کشور ها تماس گرفته ایم و همچنان میخواهیم با سفارت افغانستان در ناوری هم داخل تماس شویم.
سوال: آیا از طریق این گروپ تان در فیس بوک فعالیت های دیگری را نیز ارائه میکنید؟
خراسانی: ما از طریق گروپ فیس بوک خود فعالیت های آنلاین داریم. مثلاَ محافل شعرخوانی را راه اندازی میکنیم. هنرمندان را دعوت میکنیم تا با نواختن آلات موسیقی هنرنمایی نمایند.
سوال: طوری که من و دیگر دوستداران هنر و فرهنگ افغانستان میدانند شما قرار است در همین نزدیکی ها یک برنامۀ بزرگ و جالب هنری را راه اندازی کنید، اگر در بارۀ همین برنامۀ تان قدری صحبت کنید.
خراسانی: چرا نی، ما قرار است به تاریخ چهارم نوامبر سال روان یک برنامۀ فرهنگی ـ هنری را داشته باشیم، یک برنامۀ بزرگ و بی سابقۀ هنری در سویدن که ارتباط خواهد گرفت به فرهنگ و رسم و رواج ما افغان ها. این برنامه در منطقۀ Järfälla در شهر زیبای استکهلم برگزار میشود. انجمن افغان ها در سویدن و همچنان دو گروپ ما در فیس بوک De stolta Afghanerna و Afghanska tjejgruppen با ما همکار میباشند. گرداننده های اصلی برنامه بر علاوۀ خودم تمنا جان و رضا جان میباشند، اما طرح برنامه از خودم است.
از احسان خراسانی خواستم در مورد آنچه در این برنامه گنجانیده شده است، بگوید.
خراسانی: در این برنامه نمایش لباس های اقوام مختلف کشور که شامل 8 بخش میشود، اتن ملی که توسط 8 دختر و پسر اجرا میشود، نمایش قالین های افغانی و نمایش آلات موسیقی افغانی مانند توله، قشقارچه، دوتار، رباب، دهل و غیره، گنجانیده شده است. همچنان در برنامه غذای افغانی صرف خواهد شد و ما شاهد اجرای یک برنامۀ شاد موسیقی افغانی نیز خواهیم بود. بخشی دیگر برنامه وقف صحبت های دوستان اشتراک کننده شده است که در آنجمله شاعر شناخته شده افغان شریف سعیدی حضور خواهد داشت. از سفارت افغانستان در سویدن نیز دعوت نموده ایم که خوشبختانه آنها دعوت ما را پذیرفته اند و بدین ترتیب مهمانانی را از سفارت هم با خود خواهیم داشت. برعلاوه از یک تعداد انجمن های افغان ها در شهر های مختلف دعوت صورت گرفته است. به هر حال یک تعداد جوانان مقالات، شعر ها و مضامین شان را خواهند خواند.
لازم به یاد آوری میدانم که در حاشیۀ این برنامۀ بزرگ هنری لباس های زیبای افغانی بفروش خواهد رسید. همچنان کتاب های افغانی به زبان های دری و پشتو نیز جهت فروش موجود خواهد بود.
خلاصه یک برنامۀ عالی هنری خواهیم داشت که خاطرۀ شیرین آن همیشه در ذهن دوستان باقی خواهد ماند.
ـ غیر از این برنامه دیگر چه پلان های برای آینده دارید؟
خراسانی: ما قرار است در ماۀ دسمبر یک برنامۀ دیگر داشته باشیم زیر عنوان ”چگونه میتوان تعصب را از بین برد؟”. این برنامه اصلاَ باید در ماۀ سپتمبر دایر میشد ولی به دلیل مصروفیت ها قادر نشدیم این کار را انجام بدهیم. در واقع این برنامه شکل یک کنفرانس را خواهد داشت و در آن تعدادی زیاد از هموطنان ما با افکار مختلف از شهر ها و حتی کشور های همجوار دعوت خواهند شد. ما با انجمن های مختلف در این مورد در تماس هستیم. البته همان طوری که قبلاَ عرض کردم موضوع کنفرانس چگونگی زدودن تعصب خواهد بود. زیرا ما همه زیر یک سقف آبی در یک محدودۀ جفرافیایی به نام افغانستان زندگی میکنیم و دارای مشترکات زبانی، فرهنگی، دینی و … میباشیم. بناَ تعصب نباید بتواند در میان ما که این قدر مشترکات زیاد داریم، جا بگیرد و باید راه های زدودن آن جستجو گردد.
علاوه بر این برنامه تصمیم داریم تا در سالروز استرداد استقلال کشور یعنی نزدهم اگست سال آینده یک برنامه هنری را در فضای باز اجرا کنیم. زیرا میخواهیم بجایی آنکه 600 یا 700 نفر تماشاچی داشته باشیم چندهزار تن به تماشای نمایشات ما بپردازند.
طوری که قبلاَ عرض کردم اکنون تعداد همکاران ما به 40 تن میرسد که شامل افغان ها و غیر افغان ها میشود. اما امروز خوشبختانه یک تعداد زیادی از جوانان مایل اند با ما همکار باشند ولی متاسفانه که گروپ فعلی ما دیگر امکان گنجانیدن همکاران جدید را ندارد. بناَ تصمیم داریم تا یک انجمن فرهنگی بسازیم. انجمنی که صرفاَ به مسایل فرهنگی بپردازد و با سیاست و دیگر مسایل سر و کاری نداشته باشد. آرزو داریم به کمک همین انجمن گروپ بزرگی را تشکیل داده و برنامه های فرهنگی را اجرا کنیم. از جمله همه ساله روز خجستۀ استرداد استقلال را نه تنها در استکهلم بلکه در سایر شهر ها با اجرای اتن ها و برنامه های متنوع هنری تجلیل کنیم.
من ضمن آرزوی موفقیت های هر چه بیشتر برای احسان جان لئون خراسانی و همه دوستان و همکارانش حرف های خود را با او به پایان میبخشم. ضمناَ لازم به یادآوری میدانم آن عهده از دوستانی که علاقمند اشتراک در برنامۀ هنری شام چهارم نوامبر سال روان باشند میتوانند با گرفتن تماس به شمارۀ 073 76 888 16معلومات بیشتری در این مورد حاصل نمایند.