به تاریخ ۱۴/۱۱/۲۰۱۱ یک سمینار در مورد وضعیت زنان افغان در افغانستان در شهر استکهلم با اشتراک اشخاص ذیل هر یک : ویس ویسی نماینده انجمن افغانها، بهار سخی مسوول انتگراشون در انجمن افغانها، ماریا لیسنر سفیر دموکراسی در وزارت خارجه و ان ویلکنس سفیر اسبق سویدن در پاکستان و افغانستان، با گرداننده گی یوهنا فوگلسترم رییس کمیته سویدن برای افغانستان برگزار گردید
:در سمینار مذکور که بیشتر از صد نفر اشتراک کننده موجود بود، و در مورد سوالات ذیل
وضعیت زنان افغانستان در حال حاضر چطور است؟
آیا وضعیت زنان افغانستان در مدت این ده سال بهتر شده است؟
وضعیت زنان افغان بعد از خروج نیروی های نظامی چطور خواهد شد؟
بحث صورت گرفت. البته این سوالات مهمترین بخش سمینار را در بر گرفته و هر یک نظرات خویش را ارایه کردند
ویس ویسی در مورد وضعیت زنان بطور خلاصه چنین گفت: وضعیت زنان افغان بعد از دخالت کشورهای خارجی در کشور بصورت قابل مشاهده ی تغیر کرده است، زنان میتوانند کار کنند، درس بخوانند و در فعالیتهایی سیاسی و اجتماعی اشتراک داشته و پهلو به پهلویی قشرذکور کشور پا بگذارند. البته این فعالیت آنها در شهر های بزرگ بیشتر بوده و در شهرهای کوچک و دهات بسیار کمتر به چشم می خورد. زنان ۲۵٪ سهمیه سیاسی بخاطر اشتراک در شورای ملی کشور دارند. زنان می توانند که در کارهای مختلف دولتی ایفای وظیفه بدارند و حتا در مطبوعات و موسیقی که قبلأ موجودیت شان بسیار ضعیف بود، اما حالا بصورت عالی فعالیت داشته باشند. اما بدبختانه هنوز هم مشکلات زیادی را روبرو هستند، به خصوص در ولایات کشور، زنان به صورت آزاد به درس و کارهای خویش رسیده گی کرده نمی توانند زیرا هنوز هم تهدید های طالبان آنها را مجبور به خانه نشینی میکنند و همچنان مفکوره بعضی از فامیل ها هنوز هم صد ها سال به عقب مانده است و آنها نمی خواهند دختران و خانمان شان به کارهای خارج از خانه مشغول باشند که این باعث ضعف رول زنان در اجتماع میشود و هیچگاه بدون اشتراک زنان نمیتوان در یک کشور مردم سالاری کاملی را بنا کرد
با تصدیق حرفهای ویس ویسی از طرف سه تن اشتراک کننده گان، ماریا لیسنر نیز از خاطرات خویش گفت که در یکی از ولایات افغانستان زمانیکه وی از طرف کمیته سویدن برای افغانستان رفته بود،وی میخواست یک مکتب زنان درست بکند تا زنان بتوانند در آنها درس بخوانند اما بدبختانه ساکنین آن شهر نمیخواستند چنین کاری صورت گیرد، بعد از مشکلات زیاد، با شرایط زیادی از قبیل اینکه باید معلمین زن باشند، دروس دینی برای زنان داده شود و همچنان مکتبي برای ذکور نیز اعمار گردد، ساکنین آن شهر قبول کردند که مکتب زنان را در دسترس زنان قرار دهند. ماریا گفت، زمانیکه درس آغاز گردید، زنان جوان و کهن سال در صنف حاضر بودند که این بسیار جالب بود، جالبتر از همه دیدن یک پیره زن بود که کوشش میکرد تا حد اقل نوشتن اسم خویش را یاد بگیرد، این خود بیانگر شهامت و خواست زنان افغانستان به علم و هنر است
بهار سخی شرح کاملی در مورد بعضی موضوعات کلتوری و فرهنگی کشور داد و همچنان متذکر شد که بعضی از عنعنات این کشور باعث شده است که زنان بطوری که باید و شاید در امورات وطن شان فعال باشند نیستند و این بخاطری است که این کشور سالهایی سال مردسالاری بوده و هنوز هم ریشه این مردسالاری از وطن ریشه کن نشده است. وی همچنان در مورد فرهنگ عزت و آبرو صحبت کرد و یاد آور شد که یکی از دلایل که باعث میشود مردم دختران خویش را به کار و مکتب نگذارند این است که انها میترسند کدام اتفاقی بیفتد و آن باعث بی عزتی و بی آبرویی فامیل شان گردد
ان ویلکنس در مواردی مختلفی صحبت نمود، به خصوص از جلسه بن برای بار دوم یاد کرده و گفت که این جلسه رول بسیار مهمی را در مورد وضعیت زنان افغانستان بازی خواهد کرد
سمینار به بسیار خوبی بعد از یک ساعت به پایان رسید، در حالیکه سوالات زیادی بدون جواب ماند
به امید اینکه کشور ما افغانستان یک کشور مستقل و مردم سالاری گردد، این گزارش خویش را خاتمه می بخشم
ویس ویسی
