در هفتۀ اخیر تعداد از خانواده های افغان همراه با کودکان شان در Norra Bantorget (نوره بنتوریت) شهر استکهلم تجمع نموده اند. این خانواده ها که از نقاط مختلف سویدن به اینجا گرد آمده اند میخواهند در برابر تصمیم اخراج شان به افغانستان، مظاهره نمایند. در حال حاضر هیچ خانوادۀ همراه با کودک به طور اجباری اخراج نمی شود اما این که در آینده چه واقع خواهد شد، مشخص نیست.
این اقدام خانواده های مذکور تحت نام ”زندگی بدون سرحد” صورت گرفته و توسط سازمان های Refugees Welcome Stockholm ، Ensamkommandes förbund و Ung i Sverige کمک گردیده است.
انجمن های محلی نیز با تدارک دیدن محل خواب برای مظاهره کننده ها، با آنها همکاری میکنند.
یکی از کودکان آصف حسینی است. او همراه با دو خواهر و برادر کوچکتر از خود و والدینش، بوتو حسینی و انصاری تاجیگبول؟ (Ansare Tajgbol) در میان مظاهره کننده ها قرار دارد. درخواست پناهجویی آنها توسط ادارۀ امور مهاجرت و محکمه امور مهاجرت رد گردیده است. والدین او به ادارۀ مهاجرت گفته اند چون بدون اجازه ازدواج نموده اند به همین دلیل در صورت برگشت به افغانستان به دلایل ناموسی توسط خانوادۀ انصاری به قتل خواهند رسید. اما ادارۀ امور مهاجرت این دلیل آنها را موثق و منسجم نمیداند.
بوتو حسینی میگوید: بهتر است آنها ما را در همینجا بکشند تا این که ما را به (افغانستان) بفرستند. ما نمیخواهیم فرزندان ما یک زندگی، شبیه زندگی ما را داشته باشند.
این خانواده چون مطمئن بودند در افغانستان به قتل خواهند رسید به ایران فرار نموده و در آنجا به طور غیرقانونی و با حقوق خیلی محدود زندگی میکردند.
هر چند آصف حسینی در زمان ترک گفتن افغانستان چهار سال عمر داشت اما با وصف آن هم ادارۀ امور مهاجرت به این باور است که نامبرده با سویدن در مقایسه به افغانستان دارای کدام پیوند محکم نمی باشد.
والدین آصف حسینی تصمیم گرفته اند تا فیصلۀ اداره امور مهاجرت در مورد اخراج شان را نپذیرند.
افغانستان آن خانواده های دارای کودک را که جبراَ اخراج شده باشند، نمی پذیرد. به همین دلیل آنها اکنون در اقامتگاۀ ادارۀ امور مهاجرت زندگی میکنند. اما کمک های اقتصادی که به آنها داده میشد کاهش یافته و اجازۀ کار برای والدین نیز ساقط گردیده است.
بوتو حسینی میگوید ”آنها گفته اند در صورتی که ما (به افغانستان) برگردیم به ما پول داده خواهد شد. اما این موضوع به پول ربطی ندارد، اینجا سوال مرگ و زندگی مطرح است.
در یک گزارش تازه وزارت خارجۀ سویدن مشخص میگردد که افغانستان یکی از خطرناکترین کشور ها در جهان میباشد. ”زنان و کودکان به طور خاص در معرض خطر قرار داشته و از بابت اوضاع امنیتی شدیداَ صدمه پذیر میباشند.” بر مبنای ارزیابی سازمان ملل متحد سال گذشته بعد از سقوط دولت طالبان، یکی از خونین ترین سال ها برای غیرنظامیان در افغانستان بود.
اما به باور ادارۀ امور مهاجرت سویدن اوضاع در افغانستان آنقدر خطرناک نیست که باعث شود تا همه اتباع افغانستان بتوانند به طور اتومات مستحق پناهندگی در سویدن شوند. در سویدن هر قضیه به طور انفرادی مورد بررسی قرار میگیرد.
به قول Kristina Rännar (کریستینا رئنر) رییس روند بازگرداندن مهاجران در ادارۀ امور مهاجرت، تعداد خانواده های همراه با کودک که نه اجازه دارند در سویدن باقی بمانند و نه هم میتوانند به کشور های خود شان برگردند، در حال افزایش است. نظر به احصائیه ادارۀ مذکور این تعداد تقریباَ به 1000 تن میرسد که کمتر از نصف شان را اتباع افغانستان تشکیل میدهند.
افغانستان پناهجویان بزرگسالی که جبراَ اخراج شده باشند را میپذیرد ولی خانواده های همراه با کودک که جبراَ اخراج گردیده باشند را نمی پذیرد. اما به قول پولیس سرحدی در این مورد نیز گفتگو ها بین افغانستان و سویدن در جریان میباشد.
یک خانوادۀ که با تصمیم اخراج از سویدن روبرو میشود میتواند در اقامتگاۀ ادارۀ امور مهاجرت در سویدن باقی بماند ولی کمک اقتصادی دولت از 61 به 42 کرون کاهش می یابد، آنهم در صورتی که والدین با هم مشترک زندگی کنند. همچنان در این مدت ادارۀ امور مهاجرت دلایل خود برای برگرداندن خانواده مذکور را نیز به آنها عرضه میدارد.
خانم Kristina Rännar (کریستینا رئنر) میگوید یک خانوادۀ همراه با کودک که حکم اخراج را بدست آورده باشد میتواند برای مدت چهار سالی که این حکم اعتبار دارد در اقامتگاۀ ادارۀ امور مهاجرت باقی بماند. اما در این مدت والدین خانوادۀ مذکور اجازه ندارند کار کنند.
ـ این کار دشوار به نظر میرسد اما ما در مورد آنچه که اعتبار دارد باید وضاحت داشته باشیم. اگر شخص حکم اخراج را بدست آورده باید به این حکم احترام گذاشته و کشور را ترک بگوید. او در ادامه میگوید
ـ فرآموش نکنیم که تقریباَ تعداد زیادی از خانواده های همراه با کودک، حکم اخراج ادارۀ مهاجرت را پذیرفته و داوطلبانه کشور را ترک میگویند.
افغانستان در حال حاضر آن عده از خانواده های همراه با کودک را که جبراَ اخراج شده باشند، نمی پذیرد. تعداد خانواده های همراه با کودک که به طور داوطلبانه سویدن را ترک گفته اند از این قرار است:
2016 : 238 خانوادۀ همراه با کودک
2017 : 24 خانوادۀ همراه با کودک
2018 : 13 خانوادۀ همراه با کودک
2019: کمتر از پنج خانوادۀ همراه با کودک
در مجموع تقریباَ 1000 نفر شامل آن خانواده های همراه با کودک میشوند که حکم اخراج از سویدن را بدست آورده اند ولی آنها را نمیتوان با جبر اخراج کرد. کمتر از نیم این افراد اتباع افغانستان میباشند.
تلخیص و ترجمه از احمد ضیا ء دانش
منبع خبر
https://www.dn.se/…/barnfamiljer-protesterar-mot-utvisnin…/…