شماری از افغانهای متقاضی پناهندگی در سوئد، در پی کسب حکم اخراج از اداره مهاجرت سوئد، در میدان مرکزی شهر استکهلم (سرگل) دست به اعتصاب غذا زده اند
 |
| تعداد بیشتر این اعتصاب‌کنندگان، بین 3 تا 6 سال است در سوئد به سر می برند و در پی کسب اقامتی یکساله و موقت از سوی اداره مهاجرت، مشغول کار و تحصیل هستند. |
میدان ”سرگل” به دلیل مجاورت با شهر قدیم استکهلم، محل تردد جهانگردان است و اعتصاب غذای افغانها در چند روز اخیر، در مرکز توجه کسانی قرار دارد که از این میدان عبور و مرور می کنند.
تعداد بیشتر این اعتصاب کنندگان، بین 3 تا 6 سال است در سوئد به سر می برند و در پی کسب اقامتی یکساله و موقت از سوی اداره مهاجرت، مشغول کار و تحصیل هستند.
”دانش”، جوان 27 ساله افغان، که سه سال و نیم است در سوئد زندگی می کند می گوید: ”اخیراً اقامتی یکساله گرفته بودم. حالا که شروع به درس خواندن کرده ام به من تا تاریخ 24 آگوست فرصت داده اند تا به افغانستان برگردم. این خیلی غیر انسانی است چرا که کشور من هنوز در شرایط بحرانی و جنگ به سر می‌برد”.
”عبدل” که پنج سال و نیم است که در سوئد زندگی می کند و او نیز اقامتی موقت و یکساله دارد می گوید: ”من مشکل شخصی دارم و به هیچ وجه نمی‌توانم به افغانستان برگردم. چگونه بدون توجه به این مسائل اداره مهاجرت سوئد می‌خواهد بیشتر از 700 نفر را سرگردان کند؟”
اواخر ماه گذشته میلادی ”توماس بیلستروم”، وزیر مهاجرت سوئد، اعلام کرد که مقرراتی تحت عنوان ”کمک مالی بازگشت” در سوئد تصویب شده است تا پناهجویانی که با پاسخ منفی روبرو شدند، قدرت تشکیل یک زندگی نوین در کشور خود را داشته باشند.
بودجه‌ای که برای این حمایت در نظر گرفته شده است 15 میلیون کرون سوئد است. بر این اساس، به افراد بالای 18 سال 20 هزار کرون و به افراد زیر 18 سال 10 هزار کرون پرداخت خواهد شد.
 |
 |
| ”یوهانا شو”، کارشناس سیاسی و مشاور وزیر مهاجرت، ”اعتصاب غذا در میدان مرکزی شهر را دلیلی برای گرفتن پناهندگی” نمی داند |
به گفته آقای بیلستروم، اتباع برخی از ملیتها، از جمله افغانستان و عراق، به واسطه شرایط ویژه خود بیش از دیگران مشمول این مقررات خواهند شد، اما بسیاری از پناهجویان افغان، حتی با وجود چنین کمک مالی، حاضر به بازگشت به افغانستان نیستند.
”محمدعلی” از پناهجویان افغان می‌گوید: ”من بیش از 4 سال است که در این کشور زندگی می کنم و در کشور خودم که هزار و یکجور بحران دارد نمی توانم زندگی کنم. آنجا من مشکل مسکن و کار دارم. اینجا تازه داشتم کمی خودم را جا می‌انداختم. اگر قرار باشد در چنین شرایطی ما را به زور برگردانند پس اصلاً معنای پناهندگی چیست؟ اگر دولت سوئد سیاست خود را تغییر ندهد، من خودکشی می‌کنم اما به افغانستان برنمی گردم”.
”عصمت‌الله”، جوان دیگر افغان که در بین اعتصاب کنندگان قرار دارد، می گوید: ”به من گفتند اگر شخصاً اقدام به بازگشت نکنی، تو را به دست پلیس می دهیم و از 20 هزار کرون نیز محروم خواهی شد”.
”غلام رسولی” می‌گوید: ”چرا زمانی که ایران افغانها را اخراج کرد، دولت افغانستان بابت این اقدام گله مند بود اما حالا که از سوی دولت سوئد مشابه همان حرکت رخ می‌دهد آیا دولت افغانستان از بازگشت ما استقبال هم می‌کند؟
”رضا” می‌گوید: ”اداره مهاجرت سوئد افغانستان را محیطی امن اعلام کرده است؛ اما وزارت خارجه سوئد به اتباع سوئدی توصیه کرده است که از مسافرت به کشور افغانستان خودداری ورزند. اگر افغانستان نا امن است پس برای ما هم هست نه فقط برای سوئدی‌ها”.
”نصرت” می گوید: ”وقتی یک خبرنگار مثلاً آمریکایی در افغانستان کشته می شود همه رسانه‌ها آن را پوشش می دهند. آیا به این که روزانه در افغانستان تعداد زیادی افغانی کشته می شوند توجه می‌شود؟ چرا می خواهید ما را به این کشور ناامن برگردانید؟ من به افغانستان برنمی گردم”.
”نصیر” می‌گوید: ”من وطنم را به خاطر مشکلاتی که وجود داشت ترک کردم. اگر مشکلی نبود که این کار را نمی‌کردم. من 5، شش سال است که در اینجا زندگی می‌کنم. زن و بچه‌ام در پاکستان هستند و منتظرند تا من از تعلیق در بیایم و پیش من بیایند. چرا دولت سوئد عمر مرا ضایع کرد؟ چرا همان یک ماه اول به زور مرا برنگرداند؟ جواب چند سال آوارگی زن و بچه‌ام را چه بدهم؟”
تا به امروز بیش از 5 اعتصاب‌کننده به دلیل ضعف ناشی از نخوردن غذا بیهوش و به بیمارستان منتقل شده‌اند.
هفته گذشته نیز، تعدادی از پناهجویان افغان، با همکاری انجمن افغانهای سوئد، از روز 27 ژوئیه اقدام به یک راهپیمایی 170 کیلومتری از مقابل مرکز اداره مهاجرت در هر ”نورشوپینگ” تا مقابل مجلس
سوئد در شهر ”استکهلم” کردند.
اعتصاب کنندگان افغان در شرایطی به حرکت اعتراضی خود ادامه می‌دهند که ”یوهانا شو”، کارشناس سیاسی و مشاور وزیر مهاجرت، ”اعتصاب غذا در میدان مرکزی شهر را دلیلی برای گرفتن پناهندگی” نمی داند